* 31 oktober 1835 in Berlijn
† 20 augustus 1917 in Starnberg

Adolf Ritter von Baeyer werd op 31 oktober 1835 in Berlijn geboren.

Na zijn schooldiploma studeert Baeyer eerst in Berlijn wiskunde en natuurkunde, later wendt hij zich tot zijn oorspronkelijke interesse, de scheikunde, en schrijft zich in aan de Universiteit Heidelberg bij Professor Robert Bunsen. Spoedig komt Baeyer met Friedrich Kekulé von Stradonitz in contact en Baeyer begint met zijn werk in het onderzoekslaboratorium in Heidelberg.

In 1860 re-integreert Baeyer in Berlin en neemt voor 12 jaar een leerstoel aan bij het Commercieel Instituut, daarna stapt hij over naar de Universiteit van Straatsburg.

1872 slaagt hij in de polycondensatie van fenol en formaldehyde en drie jaar later is hij 40 jaar aan de Universiteit in München opvolger van Justus von Liebig.

Rond 1878 lukt het Baeyer, de tot dan toe alleen van de indigoplant te produceren blauwe kleurstof te synthetiseren. Een groot succes voor meer dan tien jaar onderzoekswerk, welke een aantal onderscheidingen honoreren: 1881 kent de Royal Society hem de Davy-Medaille toe, 1885 wordt Baeyer geridderd. 1903 wordt voor de eerste keer de Liebig-Denkmünze van de Duits Chemical Society toegekend aan Von Baeyer. En in 1905 wordt aan Von Baeyer de Nobelprijs voor Scheikunde toegekend.

Adolf Ritter von Baeyer overlijdt op 20 augustus 1917 in Starnberg.