* 27 april 1896 in Burlington
† 29 april 1937 in Philadelphia

Wallace H. Carothers wordt op 27 april 1896 als de oudste van 4 kinderen in Burlington in de staat Iowa geboren. Tijdens zijn schooltijd toont hij al een brede afwisselende interesse. Hij is enthousiast over mechanisch speelgoed en houdt van klassieke muziek. Op de hoge school concentreert hij zich op de chemie en bouwt zelfs een klein laboratorium in zijn slaapkamer.

Zijn vader gaf les aan het Capital City Commercial College in Des Moines en hier begint hij ook met de studie van financiële administratie. Daarna verhuist hij en begint in Missouri aan het Tarkio College zijn studie chemie. Opmerkelijk, al in de eerste studiejaren is hij leider van de afdeling chemie, haalt het einde in 1920, wordt in 1921 hoogleraar en behaalt in 1924 het doctoraat van de Universiteit van Illinois.

Wanneer hij als professor in Havard beroepen wordt, begint Carothers met onderzoek naar polymere materialen.

Tijdens zijn verblijf in Illinois kwellen Carothers depressies zoveel, dat hij een flesje met cyanide vult en het sindsdien als mogelijkheid voor een laatste uitweg steeds bij zich draagt.

1928 vestig DuPont ein nieuwe onderzoekslaboratorium en Carothers begint daar met 32 jaar zijn activiteiten. Dupont wist, dat het een monnik Julius Nieuwland gelukt was, acetyleen tot een chloropreen te synthetiseren en ziet hier de eerste stap naar een synthetisch polymeer. In zijn eerste onderzoeksproject zet Carothers dit idee voort en in april 1930 wordt het eerste polymeer door zijn medewerker Arnold Collins synthetisch geproduceerd. Dit rubberachtige chloropreenrbuber ieser gummiartige Chloropren-Kautschuk zal sinds 1931 onder de merknaam neopreen het eerste commercieel succesvolle polymeer worden. Het wordt vandaag de dag nog geproduceerd.

Na dit succes begint Carothers met zijn medewerkers aan het onderzoek met synthetische vezels, met het doel het door de strijd tussen USA en Japan tekort in zijde te vervangen.

Snel concentreert Carothers zich op het onderzoek van polyamiden en in 1934 worden de eerste vezels geproduceerd. In februari 1935 polymeriseert hij adipinezuur en hexamethyleendiamine. Zo ontstaat een polyamide 66 met de zeer goede fysische eigenschappen en het materiaal wordt vooreerste tiber 66 genoemd en in september 1938 in de heden nog geldige naam nylon 66 veranderd.

Carothers Arbeitgeber beslist met dit materiaal eerst als textielvezel naar de markt te gaan en in mei 1940 komen de eerste nylon kousen in de winkels. Vijf miljoen paar worden op de eerste dag verkocht.

Maar Carothers kan zich niet verheugen in zijn succes. Zijn vroege depressies en alcoholverslaving hebben hem te zeer uit het evenwicht gebracht. Hij groeide in een zeer nauwe relatie met zijn zus Isobel op en werd verliefd op een getrouwde vrouw. Hij verblijft enige tijd een een psychiatrisch ziekenhuis en krijgt van zijn arts het advies te trouwen.

In januari 1936 overlijdt zijn zuster en even later trouwt hij Helen Sweetman, een medewerkster bij DuPont. DuPont en zijn vrouw zijn het erover eens, dat Carothers dringend behandeld moet worden en na zijn behandeling zal hij een lange wandelvakantie in de Alpen maken met zijn oude vriend Roger Adams. Daar herstelt hij vooreerst, maar krijgt na aankomst in de Verenigde Staten een terugval.

In april 1937 vertelt zijn vrouw Helen hem, dat zij zwanger is en in hetzelfde jaar op 29 april overlijdt Carothers alleen in een hotel in Philadelphia. Gekweld door zijn zelf twijfels breekt hij het flesje met cyanide open en maakt een einde aan zijn leven. Helen zal later zijn dochter Jane ter wereld brengen.